Ako's POV (Akiko)
I want to die. Gusto ko nang mamatay. In other words,
suicidal stage ako. Hindi ko alam kung bakit. Minsan, gusto ko na lang wakasan
ang buhay ko, misan naman, nanghihinayang. Patuloy lang ako sa paglalakad sa
walang katapusang side walk. Ganon talaga. Walang jeep e. Magpabangga kaya ako?
Kaso hindi sure death yon. Mamaya, mabuhay pa ko. Gastos pa ng Nanay ko
hospital. Okay lang naman maglakad, basta wag lang umulan. As if on cue,
umuulan na nga. Baka siguro ganon ang utak ng tao. Kung ano ang iniisip mo, yun
ang mangyayari. May kilala akong ganon mag isip e. Ganon daw. Theory, ewan ko
dun. Pilit kong kinakapa ang payong sa bag ko. Tanga lang? Kakapa ng bagay na
wala? Ha-ha. Sinasalo ko ba ang kamalasan ngayon araw? Pwede na kong maggawa ng
Basang Basa Sa Ulan MV. Pero, bakit ko pa kailangan magpakamatay e feeling ko,
malapit na rin nama ako. I know, it's very soon. I can feel the twitching of my
heart. It's like, it's breaking into two. And yet, the pieces are being pressed
together. Fck. Not now, hindi sa ilalim ng ulan. Magmumuka akong maputlang
bangkay. No. I waited for some minutes and the twitching was gone. I started
coughing endlessly. At hinayaan ko lang. Titigil din naman. Minsan ko ng ni
search kung ano bang tawag don. Nakalimutan ko na nga e. Tss. Kung mamatay,
mamatay. Actually, bukod don, wala namang kasama sama sa buhay ko. Kumpleto
pamilya ko. Nakakakain ng 3 beses sa isang araw. Ganon ganon. But, I just feel
so tired. Marami ring nagmamahal sakin. At ayan, tumigil na ang ulan. Sa halip
na dumiretso sa kanto papunta samin, lumihis ako ng daan. Papunta ako sa aking
"haven." At narating ko na nga ito. I can see the endless pit down
there. Now. Magpapakamatay ba ako ngayon or ipagpapabukas ko muna? Magpapaalam
ba muna ako sa kanila? Particularly, sa KANYA. Sa kaisa isang taong alam kong,
kahit anong mangyari, would never let me down. Will I get this done and give up
on life or continue living for others? Masaya ako sa desisyon ko, na alam
nating pareho kung ano.