Hey guys! I have another story right here! The next chapter would be next time if I feel like doing it. HAHAHAH. ^^

Naglalakad ako papunta sa classroom ko. Gosh. Hanggang dito ba naman naalala ko sya? Syempre, eh araw araw ba naman nya akong sinasabayan dito, inaakbayan at kinekwentuhan ng mga nangyari sa kanya. I'm Ericka Chu, 4th year high school student. Sabi nila, a typical highschool girl na mahilig mag aral at magbasa ng libro. I love books, natutulungan nila akong tumakas sa realidad. Boyfriend ko si Alexander Sanchez. Cliche na kung cliche pero sya si Mr. Perfect. Ang lalaking hinugot sa libro. Gwapo, mayaman, matalino, one-man band, varsity player at sobrang sweet. Pero malandi, sakin nga lang. ^^ Pero, mag off kami ngayon. I'm trying to understand him naman kasi, ikaw ba naman ang mag ka boyfriend ng ganun ka perfect edi syempre marami kang kaagaw. I asked for space kasi kahapon, nakita ko sya with other girls. Nilapitan ko sya kasi, malamang boyfriend ko eh, hello? Hindi naman ako kasing tangers ng ibang babae na lalayo kasi maraming nakapalibot sa kanya. DUH. Tapos nung nilapitan ko sya at nag cling ako sa arms nya, tinanggal nya yon. Binulungan pa ako ng bakit daw ako nandun. ANO TO LOKOHAN? YUNG TATAA? Girlfriend here!? 

Tapos edi nag walk out ako. Aba dapat lang noh! Baka maunahan pa ako eh, edi ako ang magmumukang shunga. Di yon mate-take ng pride ko. ^^ Tapos pagdating ko sa bahay, nandun sya nagso-sorry. Aba! Matapos nyang gawin gawin sakin yon! Ano sye, seneswerte? Hindi ko sya pinansin. Tapos nag text ako sa kanyan ng cool-off. Don't get me wrong. Hindi ako masama ha. Sige ikaw, ganunin ka ng boyfriend mo, sya pa talaga nagpahiya sayo. Tapos andami dami mong haters dahil sa kanya. At alam mong pag nag usap lang kayo, magsusumbatan lang. Edi magpalamig muna. Parehong mainit ulo namin and ayoko ng ganun. Gusto ko kapag nag usap kami ay yung nakapag isip na ako ng maayos. Baka kasi mag lead kami sa isang decision na pareho naming hindi gugustuhin. I tried to be very understanding. Kapag may pagkukulang siya, pinupunan ko. Its not being a martyr, its just being mature. Kaya nga dalawa kayo diba, kapag may pagkukulang yung isa, yung isa yung magpupuno. Hindi dapat kayo nagsusumbatan ng nagawa nyo para sa relationship kasi, 

"Ay, anak ka ng nanay mo!"
"Shoot!"
"I'm sorry/I'm sorry," sabay naming sabi.
"Okay lang yun/Okay lang yun," sabay ulit kami.
"Ginagaya mo ba ako?/Ginagaya mo ba ako?"
Sabay na lang kaming napatawa. Parang shunga lang noh? Isang babae at isang lalaki, naglalakad sa corridor napapalibutan ng mga nagkalat na libro. Anong masaya dun? Isa isa naming pinulot yung mga libro.
"Sorry ulit. I'm Lucas. Lucas De Guzman." Empernes si Koya, wafuuuu! Ang kyot kyot nya, chinito kasi parang ako, chinita. Sabay na kaming naglakad ni Koyang Kyot. Tapos natanaw ko SYA. Sa end ng hallway, ansama ng tingin sakin. Tagos sa bone marrow. Ako pa ba masama? HUHUHU TT TT. 

Natapos na ang araw without fuss. Excited pa naman ako ngayon kasi akala ko magp-please na sya sakin na magbati na kami. Pero ansaveeehhh? WALEY. NGANGA. BOKYA. Asan na kaya si Koyang Kyot?
"Ika." HUHUHU. I'm hearing things again. Imposible namang sya yun. Gabi na kaya. Ako lang naman nags-stay ng late dito sa school. Perks of Being The Student Body President. Hindi naman nila ako inelect kasi like nila ko, inelect niola ko para daw mahirapan ako. HUHUHU. ANG MEAN NILA NOH?
"Ika. Look at your back." Look back daw. Baka kung sinong makita ko dyan. HUHUHU. Si Sadako? Si Chuckie? Baka naman yung zombie ni Frankenstein. Huhuhu. Mamatay nako. Papano na ang Chu Group of Companies? Mamatay na ang sole heiress. Im dead.
"I said look back Ika." Pero bakit parang totoo, sya nga talaga eh. Kaso its IMPOSSIBLE! 
"Hindi kita kilala. Lumayo ka sakin!" sabi ko then I ran.

The next morning, happy na naman akong naglalakad sa hallway. Galing ako sa 4th floor kasi nandun yung principal's office. Ewan ko ba dun sa principal namin. Pauso? Ang hirap kayang magpabalik balik. Pababa na ako ng hagdan ng may makita ako sa ilalim. Andun sya. Grabe. Nandun sya, okay na sana eh. Okay na sana kung hindi lang nakahalik sa kanya si Haley, ang muse ng batch namin. I ran. And ran, hanggang makarating ako sa garden. 

"Shutang inerns ka Alex! Hayopppp! May pa- I love you forever ka pang nalalaman. Forever forever? Mas matagl pa yung unli ko kesa sa POREBER mo! Leshe!" sigaw ko habang umiiyak. 

"Sinong kaaway mo?" Literal na nanlaki yung singkit kong mata at may kasama pang laglag ng panga. Pagtingin ko sa taas ng puno, si Koyang Kyot nakatingin sakin."

Bakit nya ako nakita. HUHUHU. TT TT